دلتنگی

^{گاهی                                                                                          دلت بهانه هایی می گیردکه خودت انگشت به دهان می مانی ...}

          ^{گاهی دلتنگی هایی داری که فقط بایدفریادشان بزنی اماسکوت     می کنی ...}

 ^{گاهی                                                                                             پشیمانی ازکرده وناکرده ات ...}                                                                                            

   ^{گاهی دلت}                                                                                                                           

                ^{نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردانداری وحال هم که...}                              

^{گاهی فقط دلت}                                                                                                                     

^{می خواهدزانوهایت راتنگ درآغوش بگیری}                                                                           

  ^{ودرگوشه ترین گوشه ای که میشناسی بنشینی وفقط نگاه کنی}                                          

^{گاهی چقدردلت برای یک خیال راحت تنگ می شود  . . .!!            گاهی چقدردلگیری . . .شایدازخودت . . . شاید . . .}                                   

                                             

                   

^{تنهاییم را به گردن _هیچکس نمی اندازم.}

^{گردن هیچکس تاب این همه _سنگینی را ندارد}

روز ازدواج مبارک

سالروز ازدواج امیر المؤمنین امام علی علیه السلام و حضرت فاطمه الزهرا سلام الله علیها مبارک باد.

 

 

 

 

دشت و دریا، جملگی، پر از کلمات سحرانگیز صبح شده اند. « چه فرخنده شبی » را

ستارگان انتظار کشیده بودند!

همه جا سفره های مهرآفرینِ « مبارکباد » گسترده شده است.

نام علی علیه السلام و فاطمه علیها السلام ، لب ها را به شادی واداشته است. نوبت

عاشقی را در چشم هایِ اکنون می شود خواند.

سرود یکدلی در گیسوان نخلستان پیچیده است.

آسمان در گوشه ای از زمین نشسته است؛ با ادب و احترام تا از این مجلس باصفای

صمیمیت، نکته برداری کند. دلدادگی ها، قاصدی فرستاده اند تا مهر علی و فاطمه را

بشارت آوَرَد. دنیا، درس آموز نوربارانی این عشق است.

آوای خوشِ تغّزل در این پیوند، شاعران را به سمت شگفت آوری گل ها کشانده است. هر

سو نگاه می کنی، شادی سوسو می زند « ای فروغ ماه حسن از روی رخشان شما »

درود بر پیامبری که این دو نور مشابه را با دستان سرشار از میمنت، به امتزاج درآورد.

دل را باید گفت تو از این مجلس بی ریا چقدر فاصله داری؟

مبادا سهمی از شادی نبری! مبادا بی بهره مندی و بهکامی، تنها نظاره گر باشی!

« چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی غش

کنون به جز دل خوش هیچ در نمی باید».

عبور زمان

این جمعه هم گذشت
ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت
دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت
مانند مرده ای متحرک شدم بیا
بی تو تمام زندگی ام در عدم گذشت
...

می خواستم که وقف تو باشم تمام عمر
دنیا خلاف آنچه که می خواستم گذشت
دنیا که هیچ,جرعه ی آبی که خورده ام
از راه حلق تشنه ی من مثل سم گذشت
بعد از تو هیچ رنگ تغزل ندیده ایم
از خیر شعر گفتن,حتی قلم گذشت
تا کی غروب جمعه ببینم که مادرم
یک گوشه بغض کرده,که این جمعه هم گذشت...
مولا شمار درد دلم بی نهایت است
تعداد درد من به خدا از رقم گذشت
.........

حالا برای لحظه ای آرام می شوم

ساعات خوب زندگی ام در حرم گذشت

سخن با امام زمان(عج)

غربت امام عصر علیه السلام

آقای من!
مولای غریب و تنهای من!
پدر مهربان اهل عالم!
می خواهم غربتت را حکایت کنم؛ غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده؛ غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته؛ غربتی که حتی برای برخی محبانت، غریب و ناشناخته است؛ غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند.
من از تصویر این غربت و غم ناتوان ام.
… از آنانی بگویم که خاطر شریف تو را می آزارند؟ (1) از آنها که دستان پدرانه و مهربانت را خون ریز معرفی می کنند؟ از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟ از آنها که تو را به دور دست ها تبعیدمی کنند؟ از آنها که تو را دست نیافتنی جلوه می دهند؟ از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟
… از خود آغاز می کنم که اگر هر کس از خود شروع کند، امر فرج اصلاح خواهد شد. می خواهم به سوی تو برگردم. یقین دارم بر گذشته های پر از غفلتم کریمانه چشم می پوشی؛ می دانم توبه ام را قبول می کنی و با آغوش باز مرا می پذیری؛ می دانم در همان لحظه ها، روزها و سال های غفلت هم، برایم دعا می کردی. من از تو گریزان بودم؛ اما تو هم چون پدری مهربان، دورادور مرا زیرا نظر داشتی … العفو … العفو!

نامه اعمال ما

یا حق ..

تقصیر ماست غیبت طولانی شما

 بغض گلوگرفته پنهانی شما بر شوره زار معصیتم گریه میکنید

جانم فدای دیده ی بارانی شما

پرونده ام برای شما دردسر شده

وضع بدم دلیل پریشانی شما

آیا حقیقت است که اصلا شبیه نیست رفتار ما به رسم مسلمانی شما؟

یا فارس الحجاز برایم دعا کنید ..

درمانده است این نوکر ایرانی شما ...

منبع:سایت اشعار مذهبی

پیام رهبر

در پی اهانت نفرت‌انگیز دشمنان اسلام به ساحت نورانی پیامبر اعظم صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلّم، حضرت آیت‌الله‌خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی به ملت ایران و امت بزرگ اسلام، پشت صحنه‌ی این حركت شرارت‌بار را سیاست‌های خصمانه‌ی صهیونیسم، آمریكا و دیگر سران استكبار جهانی خواندند. ایشان با تشریح دلایل كینه‌ورزی صهیونیست‌ها نسبت به اسلام و قرآن، تأكید كردند: سیاستمداران آمریكا اگر در ادعای دخالت‌نداشتن خود صادقند، باید عاملان این جنایت شنیع و پشتیبانان مالی آن را كه دل ملت‌های مسلمان را به درد آورده‌اند، به مجازات متناسب با این جرم بزرگ برسانند.

متن پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی در ادامه مطلب

ادامه نوشته

امدن امام زمان(عج)

همه بر داغ های دردناک عاشورا اشک می ریزند و آرزوی کربلایی شدن دارند .

اما راستی مگر عاشورا تنها داغی است برای گریستن ؟

و مگر کربلایی شدن فقط به کربلا رفتن است ؟ ...

نه ، می شود برای کربلایی شدن ، عاشورایی شد .

می شود نه تنها برای حسین و یارانش گریست ، بلکه به یاری آنان هم شتافت .

می شود ، اگر بخواهیم .

می شود هزار و چند صد سال بعد از عاشورا هم ، بینا و آزاده و ارزش مدار بود .

و در یک کلمه « عاشورایی » بود .

و این گونه در نبرد همیشگی زشتی و زیبایی .

و برای آخرین رویارویی حسینی ها و یزیدی ها .

می توان هر لحظه حماسه ای عاشورایی آفرید ...

آری ، باید عاشورایی شد تا راه برای آمدن آخرین نجات دهنده ی بشر هموار شود ...